Het leven in Nestel ..

CIG Nestel 

CIG Nestel is een begeleidingscentrum dat residentiële en mobiele begeleiding biedt aan zwangere ouders (minderjarig en meerderjarig), tienerouders, alleenstaande ouders en gezinnen met kinderen tot 6 jaar met hulpvragen rond de zwangerschap, de verzorging en de opvoeding van de kinderen.
Ik ben zelf reeds vijf jaar tewerkgesteld in CIG Nestel. Ik neem jullie graag mee in de wereld van Nestel in tijden van Corona. Ik schrijf dit blogartikel  vanuit mijn eigen ervaringen, bedenkingen en gevoel.

11 maart 2020

Onlangs verhuisden we met onze voorziening en al de gezinnen naar een nieuwbouw. Al maanden kijken we met z'n allen uit naar de officiële opening van dit nieuwe gebouw. Er is heel veel tijd en energie gestoken in de organisatie van dit evenement. Iedereen is welkom; familie, vrienden, andere hulpverleners of geïnteresseerden, .... Het moment om iedereen met trots het huis voor te stellen waar we gezinnen zullen opvangen en begeleiden. Een nieuw gebouw, een nieuwe start. Het is bijna zo ver.. De coronacrisis staat nog in de kinderschoenen. Er komen steeds meer verontrustende berichten op de media rond de gevolgen van Corona in België. 

Al heel de week hopen we dat de coronacrisis geen roet in het eten zal strooien.

's Avonds krijgen we een mail van de directie: 'Vives heeft stevige maatregelen genomen. Alle externe evenementen zijn afgelast'. We zouden een plenaire lezing geven in de Vives. Deze kan dus niet meer doorgaan.

12 maart 2020

Vandaag werd de beslissing genomen om het volledige evenement af te gelassen. De organisatie wil het risico niet nemen om al deze mensen samen te plaatsen in één gebouw, en terecht denk ik dan. Zelfs met de nodige maatregelen lijkt het mij niet verstandig. We moeten zorg dragen voor elkaar, de gezinnen en de kinderen. De teleurstelling is duidelijk voelbaar.

13 maart 2020

De dag van de opening ziet er vandaag helemaal anders uit dan gepland. Aangezien er toch ontbijt voorzien was voor op de opening, ontbijten we allemaal samen; collega's en cliënten. De stoelen staan ver uit elkaar. Vandaag is de dag waarop het woordje 'social distance' zijn intrede doet in Nestel. Voor het eerst zie je mensen twijfelen om een stapje dichter te zetten of iets vast te nemen. Iedereen wordt plots gezien als mogelijk besmettingsgevaar. Het is ook meteen de laatste dag waarop we met zoveel samen in Nestel aanwezig waren.. Voor een lange tijd.
Na het ontbijt volgt een crisisvergadering voor het personeel waar we de boodschap krijgen dat het werken in Nestel er vanaf nu anders zal uitzien. We zullen werken met een beperkt aantal collega's op dienst. Al de rest zal van thuis uit werken. Er zullen verschillende maatregelen genomen worden binnen de organisatie bijvoorbeeld op vlak van hygiëne. Wat deze precies zijn, is nog niet duidelijk. Ik voel een soort angst en onrust opborrelen. Vooral voor het onwetende. Alles loopt plots in stroomversnelling.
Na de vergadering roepen we de cliënten samen om uitleg te geven over het virus en de gevolgen ervan. De ene cliënt vindt het belachelijk en overdreven, de andere slaat wat in paniek en is ongerust.

Vanaf middernacht gaan horecazaken dicht, evenementen worden afgelast, lessen in het onderwijs worden opgeschort en niet essentiële handelszaken moeten sluiten in het weekend.

Er spelen veel vragen: 

• Hoe gaan we de situatie oplossen als kinderen niet meer naar school of naar de crèche kunnen? Wat zal dit betekenen voor de draagkracht van de ouders? Hoe kunnen we hier met de organisatie best in ondersteunen?
• Hoe zal het leven in Nestel er uit zien?
• Wat als Corona in Nestel binnensluipt? Hoe kunnen we dit vermijden?
• Mogen cliënten nog samenzitten of moeten we iedereen op zijn eigen appartementje houden? Is dit wel realistisch? Wat zal dit voor gevolgen hebben? Zal dit psychische gevolgen hebben? Zal dit gevolgen hebben voor de kinderen? En wat met koppels die constant samen binnen moeten blijven? Zullen zij dit volhouden in zo'n beperkte ruimte?
• Zullen de cliënten de maatregelen begrijpen? Hoe kunnen we dit op een laagdrempelige manier duidelijk maken? Zullen ze zich aan de maatregelen houden? Als ze zich hier niet aan houden, zal ik dan zelf ziek worden?
• Hoe kunnen we gezinnen nog op een goede manier begeleiden en begrijpen zonder risico's te nemen?

Er heerst onzekerheid..

17 maart 2020

Heel België gaat plots in een soort light versie van een lockdown; enkel essentiële winkels blijven open (voedingszaken, apotheken etc.) en alle niet-essentiële verplaatsingen zijn verboden.

Er werd een CORONOTA opgemaakt vanuit het beleid van de organisatie waarin de aanpak en de preventiemaatregelen vanuit Nestel beschreven staan. Tal van regels en afspraken worden vastgelegd:

• Vanaf nu is het de bedoeling dat cliënten zoveel mogelijk op hun eigen appartement blijven.
• Alle activiteiten die we aanbieden in Nestel worden afgelast.
• Gemeenschappelijke ruimtes worden zo weinig mogelijk gebruikt.
• De begeleiding draagt handschoenen en mondmaskers. Bepaalde begeleidsters komen niet meer naar Nestel (omdat ze binnen de risicogroep behoren).
• Iedereen is verplicht om in de mate van het mogelijke de social distance te respecteren.
• Aan partners van cliënten - die veel over de vloer komen - wordt de keuze gegeven: ofwel kiezen ze ervoor om bij hun gezin in Nestel te verblijven gedurende de coronaperiode (en zich dus ook te houden aan de gemaakte afspraken van de organisatie), ofwel kunnen ze voor weken lang niet meer langskomen en hun gezin niet meer zien. Harde keuzes worden gemaakt..
• De cliënten (waaronder tienermeisjes) kunnen niet meer op weekend gaan naar hun familie en kunnen ook in Nestel geen bezoek meer ontvangen. Voor sommigen wil dit zeggen dat ze hun partner niet meer kunnen zien.
• Nestel mag enkel verlaten worden voor essentiële doelen vb. boodschappen. Voor sommigen wordt er de beslissing gemaakt om dit voor hen te doen.
• Cliënten die vanuit het ziekenhuis komen moeten verplicht eerst in quarantaine.
• Gesprekken met cliënten gaan zoveel mogelijk door via een videogesprek.
• Huisbezoeken bij cliënten die begeleiding aan huis krijgen zullen vanaf nu niet meer worden toegestaan. Dit kan enkel telefonisch of via een videogesprek.
• Ik voel opnieuw heel veel bezorgdheden opborrelen na het lezen van al deze maatregelen:
• Hoe houden de cliënten dit vol?
• Hoe zou het zijn voor de jonge kinderen en de baby's aan wie we dit onmogelijk volledig kunnen uitleggen? Plots mogen ze niet meer naar school of naar de crèche.. De structuur die ze gewoon zijn en sommigen zo hard nodig hebben wordt weggehaald.. Plots kunnen ze de aanraking van onze handen niet meer voelen en de lach op ons gezicht wordt verstopt achter een masker. Alles is anders..

De hele voorziening schiet onmiddellijk in actie om cliënten zo goed mogelijk op de hoogte te brengen van de nieuwe maatregelen. Iedereen kijkt zo snel mogelijk om alles praktisch georganiseerd te krijgen. Er wordt afscheid genomen van bepaalde collega's, niet wetende voor hoe lang..

De eerste weken na de nieuwe maatregelen .. 

De ernst van de situatie is bij velen doorgedrongen, maar bij anderen helemaal niet. De eerste personeelsleden vallen ziek met symptomen van Corona. De regel is duidelijk, alle personeelsleden met symptomen blijven thuis. We nemen geen risico's. We moeten flexibel zijn om elkaar te vervangen. De druk ligt hoog. Er heerst een gevoel van solidariteit en moed, maar ook van angst.  We proberen met z'n allen na te denken over hoe we zowel de cliënten als het personeel zo goed mogelijk kunnen ondersteunen en ontlasten. Plots ziet ons takenpakket er helemaal anders uit. Het is best lastig om een hele dag te werken met een mondmasker, na te denken bij elke stap die je zet en cliënten constant aan te spreken over waarom ze nu precies een maatregel aan het overtreden zijn.

Er wordt heel veel inzet getoond om de kwetsbare gezinnen zo goed mogelijk op te vangen en er wordt op een creatieve manier gezocht naar oplossingen. Er wordt extra ondersteuning aangeboden vanuit onze kinderwerking waardoor de ouders ontlast worden, er worden vrijwilligers ingezet om extra te ondersteunen, er wordt een facebookpagina aangemaakt om dagelijks een challenge en allerlei tips op te posten, er worden doe-dozen gemaakt voor ieder gezin, ...  Ook van buitenaf komt er steun. Er worden mondmaskers gemaakt en er worden handschoenen afgeleverd. We krijgen zelf financiële steun van een organisatie om spullen aan te kopen voor de gezinnen in deze moeilijke periode.

Chaos

Onderstaand gedicht vond ik heel toepasselijk voor de doelgroep..

The road is long

We merken op dat het voor veel gezinnen moeilijk begint te worden. De zorg naar de kinderen verloopt bij velen minder goed waardoor er ingegrepen moet worden, maatregelen worden minder goed opgevolgd, sommige cliënten krijgen het psychisch lastig en sommigen beginnen weerstand te vertonen... Ook het mooi weer zorgt ervoor dat cliënten samen buiten willen zitten of buiten de organisatie op stap willen gaan. We worden stilaan iets soepeler, maar blijven streng. We sanctioneren ook als dit nodig is. We moeten er samen door, hoe moeilijk dit ook is.

28 April 2020

Eindelijk.. We kregen richtlijnen van het Agentschap Opgroeien. Vanaf 4 mei mag er terug bezoek toegestaan worden in jeugdhulpvoorzieningen. Elke cliënt mag één bezoeker ontvangen. Hiervoor moeten we intern een afsprakenkader uitwerken met duidelijke maatregelen. Bezoek kan niet doorgaan indien dit niet grondig is uitgewerkt. Gezien er niet veel tijd meer is, schieten we snel in actie zodat de cliënten zo snel mogelijk terug bezoek kunnen ontvangen. Dit bezoek beperkt zich tot twee bezoekers per persoon. Voor sommigen zal dit een hele opluchting zijn. Anderen zullen moeten keuzes maken en nog anderen zullen met moeite iemand vinden om op bezoek te komen..

10 mei 2020

Eerder deze week, woensdag 6 mei, werd er een versoepeling uitgesproken van de overheid uit. Vanaf vandaag mag elk gezin tot vier mensen ontvangen (dit moeten steeds dezelfde mensen zijn). Het Agentschap Opgroeien gaf ons geen nieuwe versoepelingen door, waardoor onze gezinnen uit de boot vallen. Er werden enorm veel vragen gesteld om op Moederdag op bezoek te gaan bij de mama's maar dit konden we dus niet toestaan. Hartverscheurend.. Denkt de overheid nog aan mensen zoals onze cliënten, wiens leven anders is dan de gemiddelde Belg? Gezien er heel wat werk kwam bij kijken om een duidelijk kader uit te werken rond bezoek en we de informatie rond de versoepeling heel laat door kregen, konden we zelf dit nog niet opstarten. Iedere versoepeling vraagt voor een voorziening zoals Nestel enorm veel werk en voorbereiding om alles in goede banen te leiden.

Morgen worden de eerste bezoeken toegestaan. Deze gaan door in de bezoekzaal, kunnen enkel doorgaan onder strikte voorwaarden en alles moet steeds grondig ontsmet worden. Ik ben benieuwd..

12 mei 2020

Nieuwe versoepeling van het Agentschap Opgroeien: vanaf nu mogen er meerdere bezoekers op bezoek komen, maar ze moeten steeds uit dezelfde 'bubbel' komen.

15 mei 2020

Nieuwe versoepeling van het Agentschap Opgroeien: vanaf nu mogen cliënten terug op weekend en op dag bezoek gaan. Wat een stroomversnelling plots.. De bewoners kunnen nog maar net bezoek ontvangen, en plots mogen ze al op weekend gaan. Ik ben blij dat er gezocht wordt om de maatregelen voor onze cliënten haalbaarder te maken, maar dit tempo ligt wel heel hoog. We beslissen om eerst te kijken of het toestaan van bezoek invloed heeft op eventuele besmettingen. Weekends zullen we pas laten doorgaan vanaf 30 mei.